İki Yıla Sığdırılan Koca Bir Hikaye
"Bazı insanlar vardır giderken elveda demezler ama yaptıklarıyla öyle bir iz bırakırlar ki asla unutulmazlar." Neslican Tay da onlardan bir tanesi oldu.
Henüz 17 yaşındayken kanserle mücadeleye başlamış ve sonrasında sol bacağını kaybetmesine rağmen inancıyla, inatçılığıyla hayata tutunmak için elinden geleni yapmaya karar vermiş genç bir kız çocuğu...
Bir annenin bir babanın evladı...
Bir ailenin gözbebeği...
"Ben bir bacaktan ibaret değilim, daha fazlasıyım" diyerek hayata küsmek yerine mücadele etmeyi seçmiş ve kendine "Demir Kadın" diyebilecek kadar güçlü durmuş genç bir çocuğu...
Hangimiz böyle bir durumda güçlü durabilirdik ki, hiç birimiz, hem de hiç...
Aldığı kimyasal tedavi ve ilaçlar ile bedenini ayakta tutmak, kanserin en belalısı ile baş edebilmek kimin harcı... Oysa Neslican, hayatı boyunca her olup bitene en iyi yönünden bakmayı başardı. Umudunu, inancını yitirmedi. Yüzünden gülümsemeyi eksik etmedi. Her karanlıkta bir ışık buldu kendine...
Bu mücadeleyi verirken, belki kendisi gibi engelli, hastalıkla mücadelede umudunu yitirmiş olanlara umut olmak adına sosyal medyadan videolar yayınlamaya başladı. Bunu yaparken de ne ailesinin ne de bir başkasının haberi yoktu. Kendi bile inanamamıştı milyonlarca insanın onun bu azmine, mücadelesine eşlik ettiğine...
"Belki kaybedeceğim ama savaşarak kaybedeceğim" derken ölüme olan inancının bir an bile aklından gitmemesiydi onun bu hikayesi...
Birçok TV, gazete, dergi, köşe yazarının bunları kullan çok para kazanırsın tekliflerini elinin tersiyle iten ve hatta kapıdan kovan yüreğin adıydı Neslican...
Yaptığı şeylerde hiç bir çıkar beklemeyen, belki minicik de olsa birilerine faydam dokunurun mücadelesiydi onun bu hikayesi...
"Ne olursa olsun, hayat yaşamaya değer ama ölürsem de mutlu öleyimin" ta kendisiydi Neslican...
Mekanın Cennet Olsun koca yürekli kız
Mekanın Cennet Olsun demir kadın
Mekanın Cennet Olsun Neslican'ımız
Bunca acıya rağmen insanlara tekrardan gülümsemeyi öğrettin ya, sana sonsuz kere teşekkürler...
Seni asla unutmayacağız... Neslican Tay
